Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Ακρόπολη Μεγάλου Γαρδικίου: Αναδεικνύεται κι αποκαλύπτεται…

Μια σειρά από φωτογραφίες του σημαντικού αρχαιολογικού χώρου του Δήμου Ζίτσας.
    Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται μία σειρά έργων υποδομών στον αρχαιολογικό χώρο του Μεγάλου Γαρδικίου προκειμένου μέσα στους επόμενους μήνες να παραδοθεί ολόκληρος στο κοινό. Το έργο με προϋπολογισμό πεντακοσίων χιλιάδων ευρώ (500.000 €), είναι ενταγμένο στο ΕΣΠΑ και στην ουσία έρχεται να ζωντανέψει ένα ιστορικό κομμάτι του τόπου μας.
    Σημειώνεται ότι...
οι πρώτες εργασίες ανάδειξης του ευρύτερου χώρου, ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2005 και αφορούσαν την ανάδειξη του περιβάλλοντος χώρου της ακρόπολης, εξωτερικά της οχύρωσης, την κατασκευή χώρου στάθμευσης, λιθόστρωτου πεζόδρομου περιπάτου και πρόσβασης στον αρχαιολογικό χώρο, κατασκευή υπόγειου δικτύου ηλεκτροδότησης – υδροδότησης έως το κτίριο εξυπηρέτησης του κοινού στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου κ.λπ.
    Η ακρόπολη Μεγάλου Γαρδικίου βρίσκεται στην κορυφή του υψώματος Καστρί, στο βορειοδυτικό τμήμα του λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων και σε απόσταση 11 χιλιομέτρων από την πόλη των Ιωαννίνων. Η θέση της Ακρόπολης είναι στρατηγική καθώς ήλεγχε την είσοδο στην πεδιάδα των Ιωαννίνων από βορρά και δυτικά, ενώ συγχρόνως επόπτευε το κεντρικό τμήμα της.
    Πρόκειται για τα κατάλοιπα αρχαίας πόλης με ισχυρή οχύρωση, η οποία πιθανώς αποτελούσε διοικητικό κέντρο ενός από τα μολοσσικά έθνη που κατά την αρχαιότητα κατοικούσαν στο λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων. Σύμφωνα με την άποψη των μελετητών, ταυτίζεται με την αρχαία Πασσαρώνα, έδρα του βασιλικού οίκου των Μολοσσών και συνδέεται με τον περίπτερο ιωνικό ναό που βρίσκεται 3,5 χιλιόμετρα βορειότερα, στην πεδιάδα του Ροδοτοπίου και έχει αποδοθεί στη λατρεία του Αρείου Διός.
    Η ίδρυση της ακρόπολης, τοποθετείται στο α' μισό του 3ου αι. π.Χ. και πιθανώς συνδέεται με τον βασιλέα Πύρρο. Ιδιαίτερα αναπτύχθηκε, ωστόσο, προς το τέλος του ίδιου αιώνα, όταν η Ήπειρος ήταν διοικητικά οργανωμένη στο Κοινό των Ηπειρωτών (232/31-168 π.Χ.). Μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση ο οικισμός εξακολουθούσε να κατοικείται, γνωρίζοντας μια νέα περίοδο ακμής την εποχή του Οκταβιανού Αυγούστου.

πηγή: epiruspost.gr