Παρασκευή 24/5, Σάββατο 25/5 και Κυριακή 26/5/2013 στο “ΚΑΜΠΕΡΕΙΟ” με το έργο «Το Σκλαβί», η θεατρική ομάδα Δήμου Ζίτσας «Επί Σκηνής»…

Η υπόθεση, οι συντελεστές, οι ώρες των παραστάσεων και ένα σύντομο ΒΙΝΤΕΟ του έργου που ΔΕΝ πρέπει να χάσετε!!!

Η θεατρική ομάδα του Δήμου Ζίτσας «Επί Σκηνής» θα παρουσιάσει το αριστούργημα της Ξένιας Καλογεροπούλου «Το Σκλαβί» σε 4 παραστάσεις από την Παρασκευή 24 Μαΐου 2013 μέχρι και την Κυριακή 26 Μαΐου.  

Το παιδί της σκλάβας που είναι νόθος γιος του βασιλιά το ερωτεύεται…. Ποιός άλλος;;;

Ένα λαϊκό παραμύθι από τη Σύμη ως πρώτη ύλη χρησιμοποίησε η Ξένια Καλογεροπούλου για να φτιάξει αυτό το θεατρικό έργο. Ένα κλασσικό πια αριστούργημα που παίζεται και ξαναπαίζεται σε...

όλη την Ελλάδα. 

Δράκοι, βασιλιάδες, σκλάβοι και σκλαβιά συνθέτουν αυτό το πολύχρωμο παραμύθι -έργο και μας μεταφέρουν με πολύ χιούμορ σε άλλες εποχές  και κόσμους.  Κάποια στιγμή στις αρχές του 1900 γράφεται για πρώτη φορά σε μια διάλεκτο Συμιακή, κοινή και στη Ρόδο και στην Κω, που φέρνει προς τα μικρασιάτικα.

Το έργο τιμήθηκε με το βραβείο Κάρολος Κουν, ως το καλύτερο ελληνικό θεατρικό έργο της περιόδου 2000-2001, κυκλοφορεί σε βιβλίο και έχει ήδη μεταφραστεί στα ρωσικά, τα γαλλικά και τα βουλγαρικά.    

    Ένα κείμενο για τις ποιότητες της αγάπης και για τη γενναιοδωρία του να σου αρκεί να αγαπάς χωρίς να περιμένεις να αγαπιέσαι… ένα ατμοσφαιρικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους…!!! 

Η υπόθεση…

Μια παράξενη ιστορία... ένα λαϊκό παραμύθι που μας μεταφέρει σε άλλες εποχές και κόσμους.  Ένα έργο που κερδίζει το βραβείο Καρόλου Κουν.

Ένα βασιλόπουλο βλέπει τη ζωγραφιά μιας βασιλοπούλας που κρατάει ένα γαλάζιο ρόδο, την ερωτεύεται και ξεκινάει να τη βρει στα πέρατα του κόσμου.  Στο μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι, τον συνοδεύει ο αδερφός του, νόθος γιός του βασιλιά, παιδί της σκλάβας. Η βασιλοπούλα όμως δεν ερωτεύεται το βασιλόπουλο αλλά το σκλαβί που ποτέ δεν θα παραδεχτεί πως την αγάπησε.

Χώρες μακρινές ατμόσφαιρα ονείρου και παραμυθιού...Μια ευκαιρία επιστροφής στη χαμένη αθωότητα για τους ενήλικους θεατές και  ένα μοναδικό ταξίδι για τους μικρότερους φίλους...

ΘΑ ΔΟΘΟΥΝ 4 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24 ΜΑΙΟΥ 2013 ώρα: 21.00,

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΜΑΙΟΥ ώρα: 19.00 και

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΙΟΥ ώρα:12.00 και ώρα:: 21.00

Παρακολουθείστε εδώ  ένα σύντομο ΒΙΝΤΕΟ της παράστασης

Παίζουν οι ηθοποιοί

Βασιλόπουλο:  Παναγιώτης Σιώνης

Σκλαβί:  Άρης  Σπυρόπουλος

Βασιλοπούλα - Αφηγήτρια:  Τριανταφυλλιά Οικονόμου

Βασιλιάς Α': Πάνος Νάκος,

Βασιλιάς Β'- Γιατρός Α': Γιώργος Καψάλης

Βασίλισσα- Αφηγήτρια:  Μαρία Τζίμα

Ξαδέρφη- Αφηγήτρια: Ράνια Καρακώστα

Σκλάβα- Τραγουδίστρια- Αφηγήτρια: Τζένη Παναγιωτοπούλου

Δασκάλα- Γιατρός Β': Μαρία Δασταμάνη

Τζαγκιραχάν-Ταβερνιάρης-Γιατρός Γ΄-Δράκος Β΄-Τυφλός: Παναγιώτης Κυρίτσης

Μαμή - Χήρα: Ελένη Καμποσιώρη

Αφηγητές: Βερόνικα Μπακόλα, Τζίνα Κώτση, Χριστίνα Μαίδάτση

Βασιλιάς Α΄: Νίκος  Τζίμας

Παίζουν τα παιδιά: Σίσσυ Σφαιροπούλου, Νεφέλη Πανταζή

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Νίκος Σφαιρόπουλος

Σκηνικά: Μιχάλης Αγγελίδης

Κουστούμια: Μιχάλης Αγγελίδης, Τζένη Παναγιωτοπούλου

Μουσική: Μενέλαος Συκοβέλης

Χορογραφία: Χριστίνα Γκάτσιου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Καμποσιώρη

Κατασκεύη Σκηνικών: Λευτέρης Γαρδίκος,  Άκης Μάστακας

Σχεδιασμός & εκτύπωση έντυπου υλικού: Vivid o.ε.

Οργάνωση Παραγωγής: Τζένη Παναγιωτοπούλου

Μουσική

Μενέλαος Συκοβέλης

Παίζουν:

Κιθάρα                                                Μπάμπης Σαγανάς

Πιάνο                                      Andy Gjata

Organ, Fender Rhodes           Κώστας  Μπισδάκης

Βιολί                                        Λάμπρος Τζόκας

Κλαρίνο                                  Γιάννης Χαλδούπης

Bansuree Flute                        Nori  Furukawa

Bendir, Κρουστά                     Γιώργος Ευαγγέλου

Τραγούδι                                 Χαρά Καλπακίδου

Η Ξένια Καλογεροπούλου για το έργο:

«Το σκλαβί» είναι μια ιστορία που έχει να κάνει μεταξύ άλλων και με την αναζήτηση της αγάπης. Πώς θα χαρακτηρίζατε εσείς το παραμύθι αυτό; Τι πραγματεύεται;

Πρόκειται για ένα λαϊκό παραμύθι από τη Σύμη, το οποίο είχε συμπεριλάβει ο Γιώργος Ιωάννου σε μία συλλογή του με λαϊκά παραμύθια. Όταν το διάβασα, το θεώρησα μια ερωτική ιστορία. Μετά από καιρό, όμως, και όσο προχωρούσα στη γραφή, διαπίστωνα ότι δεν ήταν αμιγώς μία ιστορία αγάπης. Αλλά για κάποιο λόγο σού έδινε αυτήν την αίσθηση. Σε κανένα σημείο δεν αναφέρεται ότι ο πρωταγωνιστής ερωτεύεται την πρωταγωνίστρια. Αλλά η αίσθηση που σου έμενε -προφανώς, επειδή εσύ ήθελες να πάρεις αυτό από το παραμύθι- ήταν αυτή μιας πολύ έντονης και δραματικής ερωτικής ιστορίας. Μιας ασυνήθιστης ερωτικής ιστορίας. Ένα παράξενο και πολύ αστείο παραμύθι. «Το σκλαβί» υπήρξε σταθμός στην καριέρα μου και στην ίδια τη ζωή μου. Είμαι πολύ υπερήφανη γι' αυτό. Χαίρομαι που ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και που ο σκηνοθέτης της παράστασης το αγαπά επίσης πολύ.

Τι είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο παραμύθι παράξενο και ασυνήθιστο;

Υπάρχουν μέσα του πολλών ειδών έρωτες. Υπάρχει ο φανταστικός έρωτας, καθώς το ένα παλικάρι ερωτεύεται μία γυναίκα από τη ζωγραφιά της. Ερωτεύεται μάλλον την ίδια τη ζωγραφιά. Αυτή η κοπέλα θα μπορούσε να μην έχει υπάρξει ποτέ και να τη φαντάστηκε απλώς ένας ζωγράφος. Ή θα μπορούσε να είναι γριά πλέον, αν όχι νεκρή. Αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν και στη ζωή μας. Δηλαδή, μπορούμε να ερωτευτούμε είτε έναν αστέρα του σινεμά είτε ένα πρόσωπο που αποκλείεται ν' αποκτήσουμε, για παράδειγμα τη γυναίκα του αδερφού μας, ή μια κοπέλα που είδαμε μια στιγμή σ' ένα παράθυρο τρένου που έφευγε. Και αυτό μπορεί να σημάδεψε όλη μας τη ζωή και να είναι ο πιο ισχυρός έρωτας που έχουμε ζήσει, πιο δυνατός από τους χειροπιαστούς. Υπάρχει εδώ ένα μπλέξιμο ανάμεσα σ' εκείνον τον ιδανικό και ίσως ανέφικτο έρωτα και τον άλλον, τον αληθινό και χειροπιαστό. Το παλικάρι που ερωτεύεται την κοπέλα από τη ζωγραφιά παντρεύεται κάποια άλλη. Από την άλλη, ο αδερφός του ερωτεύεται μία αληθινή κοπέλα, αλλά καταλήγει με κάποια άλλη, η οποία τον αγαπά. Τελειώνει το έργο και δεν ξέρουμε αν θα την αγαπήσει και ο ίδιος. Αυτό το ανοιχτό τέλος εξάπτει τη φαντασία των παιδιών. Πολλά, μάλιστα, έγραψαν εκθέσεις στο σχολείο για το τι γίνεται μετά το τέλος του παραμυθιού.

Πόσο δύσκολο είναι ν' ανεβεί ένα παραμύθι στη θεατρική σκηνή;

Είχε πολλά προβλήματα στο ανέβασμά του. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, σε μία συγκεκριμένη σκηνή του έργου η ομορφιά της πρωταγωνίστριας γινόταν αιτία να μαρμαρώσει το παλικάρι, δηλαδή ο πρωταγωνιστής. Στο παραδοσιακό παραμύθι, λοιπόν, εμφανιζόταν η Παναγία κι έλεγε στη λεχώνα γυναίκα να κόψει κομματάκια το παιδάκι που μόλις είχε γεννήσει και να το ψήσει στο φούρνο. Όπως καταλαβαίνετε, κάτι τόσο άγριο δεν μπορούσε να σταθεί… Στην παράσταση, λοιπόν, η γυναίκα έχει τύψεις, ανεβάζει πυρετό και βλέπει παραισθήσεις. Έτσι, της εμφανίζεται η Παναγία, η οποία θέλει να της πάρει το παιδί. Η μητέρα τότε εκλιπαρεί την Παναγία να πάρει την ίδια και όχι το μωρό της. Τελικά τιμωρείται με το να γερνάει, κάτι που βέβαια είναι συμβολικό. Καθώς, όμως, στα μάτια του ήρωα παραμένει όμορφη, εκείνη αποκτά και πάλι την ομορφιά της. Χρειάστηκε, λοιπόν, να δώσουμε τέτοιες λύσεις, καθώς και να εμπλουτίσουμε χαρακτήρες του παραμυθιού, που απλώς υπήρχαν στατικά στην αρχική του μορφή.

Τι σήμαινε για εσάς η περιπέτεια της συγγραφής;

Ήταν μία διαδικασία αναζήτησης για μένα. Μέσα από μία λέξη πρέπει να καταλάβεις τι υπάρχει από κάτω, τι κρύβεται. Δύο χρόνια ήμουν βυθισμένη μέσα στο παραμύθι. Μου έδωσε μία πάρα πολύ μεγάλη συγκίνηση, από τις εντονότερες που έχω ζήσει. Και τελικά βγήκε ένα αποτέλεσμα που πραγματικά μας χαροποίησε.

Μάλιστα βραβευτήκατε γι' αυτήν την παράσταση...

Για το έργο, ναι. Διακρίθηκε ως το καλύτερο έργο της χρονιάς από τα βραβεία «Καρόλου Κουν». Δε βραβεύτηκε, δηλαδή, ως παιδικό έργο μόνο. Το παίξαμε μόνο ενάμισι χρόνο, παρόλο που υπήρχε πολύς κόσμος που δεν πρόλαβε να το δει. Αλλά εμείς αποφασίσαμε ν' αλλάξουμε έργο κι εξαιτίας του υπουργείου Πολιτισμού -για να μην πηγαίνουμε κάθε χρόνο για επιχορήγηση με το ίδιο έργο.

Υπάρχουν θέματα για τα οποία δε μιλάμε στα παιδιά ούτε και μέσα από ένα παραμύθι ή ένα παραμύθι μπορεί να πραγματεύεται οτιδήποτε;

Το παραμύθι μπορεί να πει πράγματα πολύ πιο εύκολα. Μπορεί να μιλήσει για το θάνατο με μεγαλύτερη ευκολία από ένα σύγχρονο ρεαλιστικό έργο. Είχαμε παίξει, μάλιστα, στο «Πόρτα» το «Αλλιώτικο καλοκαίρι» που απευθυνόταν σε πολύ μικρά παιδιά και είχε ως θέμα του το θάνατο. Αλλά αυτό ήταν μια εξαίρεση. Τα περισσότερα θέματα πάντως μπορείς να τα αγγίξεις. Εξαρτάται πώς το κάνεις…

(αποσπάσματα από συνέντευξη: στη Χάιδω Σκανδύλα)