Μέγιστη τιμή στον αείμνηστο Κώστα Μαλάμο από το Δήμο Ζίτσας…

Ανακηρύχτηκε ευεργέτης του Δήμου Ζίτσας, ενώ ένας κεντρικός δρόμος της Ζίτσας θα πάρει το όνομά του.

    Ο αείμνηστος Κώστας Μαλάμος δώρισε στη Ζίτσα την ανεκτίμητης αξίας συλλογή του, αποτελούμενη από 250 έργα χαρακτικής, των μεγαλύτερων Ελλήνων χαρακτών του 19^ου και του 20^ου αιώνα και πραγματοποίησε το όραμά του για τη δημιουργία πινακοθήκης χαρακτικής στον τόπο της καταγωγής του.

    Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ζίτσας έκανε ομόφωνα αποδεκτές, κατά τη συνεδρίασή του την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013, τις προτάσεις δύο δημοτικών συμβούλων του κ. Κώστα Καραμπίνα και του κ. Σάκη Βλέτσα.

    Συγκεκριμένα…

ο κ. Κώστας Καραμπίνας έκανε την πρόταση να ανακηρυχτεί Ευεργέτης του Δήμου ο Κώστας Μαλάμος λόγω της μεγάλης του προσφοράς την οποία και εμπεριστατωμένα ανέλυσε. Ο κ. Σάκης Βλέτσας έκανε την πρόταση ο Δήμος Ζίτσας να μην περιοριστεί μόνο στην ανακήρυξη ως Ευεργέτη του αείμνηστου Κώστα Μαλάμου, αλλά επιπλέον να δοθεί το όνομά του σε έναν κεντρικό δρόμο της Ζίτσας που θα υποδείξει το Τοπικό Συμβούλιο Ζίτσας.

    Ο κ. Δημ. Ρογκότης στην τοποθέτησή του υιοθέτησε και τις δύο προτάσεις όπως επίσης ο κ. Τάκης Τζίμας και ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Ζίτσας κ. Περικλής Γρίβας.  

    Έτσι το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ζίτσας αποφάσισε ομόφωνα να αποτίσει τιμή στον αείμνηστο Κώστα Μαλάμο ανακηρύσσοντάς τον Ευεργέτη του Δήμου Ζίτσας και δίδοντας το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της Ζίτσας που θα υποδείξει το Τοπικό Συμβούλιο.

Κώστας Μαλάμος

Έργο του Κ. Μαλάμου για το Πολυτεχνείο

    Σπουδαίος δημιουργός, σεμνός και ακέραιος, υπηρέτησε τη ζωγραφική και έμεινε πιστός στις αξίες του μέχρι το τέλος του. Ο  Κώστας Μαλάμος απεβίωσε τον Μάρτιο του 2007 σε ηλικία 94 ετών, αφήνοντας μεγάλο κενό στην   εικαστική οικογένεια.

    Ζωγράφος της σύγχρονης καθημερινής πραγματικότητας, με το πολύχρονο, ρωμαλέο έργο του και τον αταλάντευτο αγώνα του για κοινωνική πρόοδο, πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μας και στο λαό μας. Οι δημιουργίες του, το ήθος και η σεμνότητά του θα μείνουν πολύτιμη κληρονομιά στους νεότερους.

    Ο Κ. Μαλάμος ήταν ζωγράφος της πραγματικότητας. Τον ενδιέφερε πάνω απ' όλα ο άνθρωπος. Ζωγραφίζει τον τόπο όπου ζει και δουλεύει, τις ασχολίες, τον καθημερινό μόχθο, τις ψυχολογικές του αποχρώσεις, που τις αποδίδει αδρά μέσα από το πορτρέτο. Έμπειρος σχεδιαστής, επιμένει στην ακρίβεια και στη στέρεη δόμηση κάθε του έργου. Το φως, ως ενεργοποιό στοιχείο του χρώματος, αποτελεί, από τα σπουδαστικά ακόμη χρόνια του, πρωταρχικό εργαλείο διαμόρφωσης της εικόνας. Με χρώματα φωτεινά και με αρμονικούς τόνους, πλάθει τα τοπία του πριν τον πόλεμο, ενώ μεταπολεμικά, συμμετέχοντας στα πάθη του λαού μας, αναδίδουν δραματικό περιεχόμενο με σκούρους και σκοτεινούς τόνους.

•      Γεννημένος στην Αίγυπτο, έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Ζίτσα, στην οποία εγκαταστάθηκε η οικογένειά του μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου.

 ·        Το 1931 πήγε στην Αθήνα με υποτροφία του ιδρύματος A. Φιλίτη και τον επόμενοχρόνο έγινε δεκτός στην AΣKT (1932-1937) με δασκάλους τους Π. Μαθιόπουλο, Ο. Αργυρό και Κ. Παρθένη.

•      Μετά την αποφοίτησή του, άνοιξε στην Αθήνα φροντιστήριο ζωγραφικής, το οποίο εγκατέλειψε το 1938, όταν διορίστηκε στο καλλιτεχνικό τμήμα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, θέση από την οποία τον απέλυσε η κατοχική κυβέρνηση.
•      Το 1943 διορίστηκε καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το 1944 του ανατέθηκε η διεύθυνση του παραρτήματος της AΣKT που ιδρύθηκε στον Πύργο της Τήνου, αλλά η μη αποδοχή του δεύτερου αυτού διορισμού του, είχε σαν αποτέλεσμα την εκ νέου απόλυσή του.
•      Το 1946 ανέλαβε τη διδασκαλία των Τεχνικών στο Κολέγιο Αθηνών και την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι, υποτροφία που δεν αποδέχθηκε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων.
•      Από το 1958 κα για πέντε περίπου χρόνια δίδαξε σχεδιασμό γραμμάτων στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (Σχολή Βακαλό).
•      Μέλος του Γενικού Συμβουλίου του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
•      Χωρίς να απομακρύνεται ποτέ από τη αναπαραστατική ζωγραφική, και με κύριο εκφραστικό μέσο το χρώμα, κατορθώνει να δημιουργήσει μια τέχνη καθαρά προσωπική, όπου συχνά η ρεαλιστική γραφή δεν είναι μια απλή καταγραφή του εξωτερικού κόσμου, αλλά καταλήγει σε προσπάθεια ερμηνείας του, προσδίδοντας εσωτερικό περιεχόμενο στο έργο του.
•      Το φως, ως ενεργειακό στοιχείο του χρώματος, θα αποτελέσει, από τα σπουδαστικά ακόμη χρόνια του, πρωταρχικό εργαλείο διαμόρφωσης της εικόνας. Πλειάδα θερμών χρωματικών τόνων προσδίδει στους πίνακές του ευαισθησία και λυρισμό, ενώ άλλες φορές η ένταση του χρώματος και οι απότομες εναλλαγές του διαμορφώνουν έναν εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα.
•      Γύρω στο 1965, σ’ ένα μοναδικό συνδυασμό υπαιθρισμού και ρεαλιστικής γραφής, δημιουργεί τη σειρά των νεοκλασικών σπιτιών της Αθήνας.

Πινακοθήκη Δήμου Ζίτσας

Σε όλη τη διάρκεια της δημιουργικής του πορείας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη προσωπογραφία, την οποία απεικονίζει με την ίδια ρεαλιστική διάθεση, πότε με λυρικές τονικές διαβαθμίσεις του χρώματος και πότε με εξπρεσιονιστικές εκρήξεις, όπως άλλωστε και στην υπόλοιπη θεματογραφία του.

Επιστέγασμα της εικαστικής του έκφρασης αποτελεί η ομαδική προσωπογραφία, έργο που φιλοτέχνησε μεταξύ των ετών 1984-1989 κατά το πρότυπο του Atelier του G. Courbet, στο οποίο απεικονίζει τους συναδέλφους του της «Γενιά του ’30», αποτίνοντάς τους φόρο τιμής για όσα έπραξαν για την ανάδειξη μιας τέχνης αυθεντικά ελληνικής.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ασχολήθηκε από το 1960 με την εικαστική ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας του, φροντίζοντας για τη δημιουργία Πινακοθήκης στη Ζίτσα και συλλέγοντας έργα τα οποία σήμερα αποτελούν τον πυρήνα της. 
    Το 1972 του απονεμήθηκε το Β’ Κρατικό βραβείο ζωγραφικής, το 1984 Μετάλλιο από τους δήμους Αθηναίων και Ιωαννίνων, το 1992 ήταν υποψήφιος του βραβείου UNESCO για την Ειρήνη και το 1994 για το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Σήμερα υπάρχει στη Ζίτσα η Πινακοθήκη που αριθμεί πάνω από 200 έργα κυρίως χαρακτικά, δωρεά του καλλιτέχνη, εμπλουτισμένη με έργα σύγχρονων καλλιτεχνών.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές

•      «Αττικό Αίθριο 1970,
•      «Χίλτον» 1972,
•      «Αργώ» - Λευκωσία 1974,
•      «Αργώ» 1977, 1994,
•      «κοχλίας» - Θεσσαλονίκη 1978,
•      «Εργαστήρι 17» - Γιάννενα 1978,
•      Π. Δ. Λάρισας 1984, 1997,
•      Π. Κ. Δ. Ιωαννίνων 1991,
•      Π. Δ. Καρδίτσας 1998,
•      «WigmorΕ FinΕ Art» - Λονδίνο 1998 κ. ά.

και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις

•      Πανελλήνιες 1948, 1952, 1960, 1963, 1967, 1969, 1975, 1987,
•      Άγκυρα 1962,
•      Κωνσταντινούπολη 1962,
•      Μπιενάλε Ανκόνας 1967,
•      Salon de l’Art Libre - Παρίσι 1967, 1968 –
•      Βουκουρέστι1969, 1977,
•      ContEmporary Greek PaintΕrs and Print MakΕrs «National Gallery of IrΕland» - Δουβλίνο1979,
•      Μπιενάλε Χαρακτικής, Λιουμπλιάνα 1981,
•      Οι ζωγράφοι και τα Νεοκλασικά «Αέναον» 1994,
•      Εικαστικό Αφιέρωμα «Γκάζι» 1997, κ. ά. ).
•      Τέλος, το 2007 το Κολέγιο Αθηνών του απονέμει τιμητική πλακέτα «Για την μακρόχρονη προσφορά του στο Κολέγιο.»