ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ – Ηράκλειτος... (Τρίτη 10 Ιουλίου 2012)

Οι αρχαίοι τον αποκαλούσαν «ο Σκοτεινός» για τη δυσνόητη σκέψη του.

Σαν δεις καράβι στο βουνό μ…νι τόχει τραβήξει.... 

"Με τόσους Παπάδες ο Καλαμάς μπορεί να καθαρίσει…!!!!”

    Τα πάντα ρει, τίποτα δεν είναι σταθερό στη ζωή, όλα είναι σε μια κατάσταση συνεχούς αλλαγής.

    (Αν κάποιος είναι καλός ή κακός άνθρωπος, κάποια στιγμή θα φανεί – απαιτείται μόνο υπομονή και κρίση. Δεν πρέπει να βλέπουμε ούτε τον Ηράκλειτο ούτε το Τάο Τε Κινγκ με την άποψη της απάθειας και της μη συμμετοχής.)

Τα πάντα ρει, είναι...

αλήθεια, και ακόμη και οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά σε κάποιες συγκεκριμένες εποχές ο κάθε άνθρωπος έχει μια εσωτερική χορδή που εκφράζει προς τα έξω το τι ακριβώς είναι – καλός, ή κακός, άνθρωπος. Η ισορροπία μπορεί να είναι φαινομενικά ασήμαντη, 49/51% ας πούμε.

Ένας δυνατός άνθρωπος, μπορεί να πιει νερό από μια μολυσμένη πηγή και ο οργανισμός του να αντέξει το μικρόβιο, να μην αρρωστήσει, και το νερό να τον ξεδιψάσει και να του κάνει καλό. Ένας αδύνατος άνθρωπος μπορεί να πεθάνει από το ίδιο μικρόβιο. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο σ’ αυτό το σημείο. Αυτό που πρέπει να προσέξει κανείς είναι να μην είναι δηλητηριασμένη η πηγή, γιατί τότε όποιος και να πιει, οι πιθανότητες είναι ότι θα πεθάνει.

Το νόημα λοιπόν είναι ως εξής: τα πάντα ρει.

Κάποιες εποχές οι πηγές είναι γάργαρες και καθαρές, μπορούν να πίνουν όλοι και να ξεδιψάσουν άφοβα. Κάποιες εποχές υπάρχει κάποιο μικρόβιο στο νερό, απ’ αυτούς που πίνουν κάποιοι αρρωσταίνουν, κάποιοι όχι (αν είναι χολέρα το μικρόβιο, λόγου χάρη, θα αρρωστήσουν όλοι!). 

Και κάποιες στιγμές οι πηγές είναι σκόπιμα δηλητηριασμένες από κακούς ανθρώπους, και τότε δεν πρέπει να πίνει κανείς.

Η σοφία, σ’ αυτό το εν ροή, διαρκώς μεταβλητό μας σύμπαν, είναι να μπορεί να διαχωρίζει κανείς πότε και από που να πίνει, και πότε όχι.

ΥΓ. Τυχαίο δεν είναι τίποτα….

Σαν δεις καράβι στο βουνό μ…νι τόχει τραβήξει.... Με τόσους Παππάδες ο Καλαμάς μπορεί να καθαρίσει…!!!! 

«ο Σκοτεινός» (έκτακτο)