Χαμένη σπηλιά στην Αετόπετρα στον Κασιδιάρη – τι κρύβει μέσα ;

Καλό είναι ο Δήμος Ζίτσας να φροντίσει να αποσταλεί ειδικό συνεργείο για τη διερεύνηση της, πριν πάνε τίποτα ...επιτήδειοι.

Περιγραφή από Αετοπετρίτη…

Το 1951 στον Πύργο Πλακεντίας στην Αττική ο γέρο Μπαρμπούτας 85 ετών περίπου τότε (έζησε 107 χρονών και γεννήθηκε χονδρικά κάπου το 1865) συνάντησε τον πατέρα μου και μεταξύ άλλων στην συζήτηση τον ρώτησε αν ήξερε την σπηλιά στα "Μεσόνια" στον Κασιδιάρη.

Ο πατέρας μου, αν και μεγάλωσε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό και μάλιστα είχε γυρίσει όλον τον τόπο με τα γίδια, αυτήν την σπηλιά δεν την ήξερε ούτε την είχε ακούσει. Τον ρώτησε περισσότερες πληροφορίες για αυτήν την σπηλιά.

Ο γέρο Σπύρος Μπαρμπούτας (Έξαρχος) του είπε πως η σπηλιά ήταν στην περιοχή αριστερά όπως…

τα βλέπεις των Μεσονίων (βόρεια τους και στις παρυφές τους) προς την Μπολιάνα. Αυτό σήμερα αντιστοιχεί σε περιοχή "ίσια πάνω" από το σημερινό σπίτι μας στην Αετόπετρα δηλαδή "ίσια πάνω" από την πρώτη πινακίδα "Αετόπετρα" προς την "Βίγλα". Τα "Μεσόνια" για αυτούς που δεν γνωρίζουν είναι τοπωνύμιο που αντιστοιχεί σε βραχώδη όγκο του Κασιδιάρη που φαίνεται από το χωριό μας (υπάρχουν και άλλη περιοχή Μεσόνια στο Δεσποτικό).

Ο πατέρας μου λοιπόν, ο Γρηγόρης Μ. Μηλιώνης πολλές φορές μου έχει μιλήσει για μια σπηλιά που του είχε αποκαλύψει ότι υπάρχει ένας πολύ παλιός Αετοπετρίτης ο Σπύρος Κ. Έξαρχος γνωστός και ως "Μπαρμπούτας" (αδελφός του παππού του Ανδρέα από την μητέρα του).

Αν την βρεις ποτέ, του είπε, θα την γνωρίσεις γιατί μέσα έχει σπασμένα μπουκάλια από τα νερά (που κουβαλούσαν μαζί τους και που έσπασαν κατά την χρήση).

Όπως είπε ο γέρο Σπύρος, σε αυτή την σπηλιά κρύβονταν όλο το χωριό (ήταν μεγάλο χωριό τότε η Αετόπετρα!) όταν είχε επαναστάσεις και πολέμους. Είχε κρυφτεί και ο ίδιος μικρός σε μια ταραχή (επανάσταση, πόλεμο; ) που είχε κάποτε συμβεί. Δεν ξέρουμε σε πιο επεισόδιο αναφέρονταν καθώς δεν το είπε στον πατέρα μου, ίσως στον ατυχή πόλεμο του 1897 σε αποφυγή αντιποίνων των Τούρκων (?).

Του είπε επίσης πως περπατούσαν όρθιοι μέσα που σε συνδυασμό με το ότι ήταν "όλο" το χωριό μαρτυρά ότι ήταν πολύ μεγάλη. Το ότι ποτέ δεν βρέθηκε από τον πατέρα μου που έζησε μέχρι το 1945 στο χωριό μάλλον έχει να κάνει με το γεγονός ότι ίσως είχε μικρό στόμιο/είσοδο το οποίο πιθανόν να φράχτηκε σε κάποια κατολίσθηση και λόγω θέσης (στις παρυφές βράχων).

Η περιοχή είναι πάρα πολύ δύσβατη και δασώδης σήμερα και τα παλιά μονοπάτια έχουν χαθεί. Ίσως ποτέ δεν επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη της αλλά καλό είναι να σωθεί στο μυαλό μας σαν ένας μικρός θρύλος για την περιοχή μας.

Ο γέρο Μπαρμπούτας έφυγε προπολεμικά από το χωριό για την Αθήνα και δεν επέστρεψε ποτέ του σε αυτό. Ήταν πρακτικός "βοτανολόγος" καθώς γνώριζε όλα τα βότανα, τα συνέλεγε και τα πουλούσε σε ιδιώτες και φαρμακευτικές εταιρίες.

Μάνθος Μηλιώνης

από aetopetra.blogspot