29η Ιουνίου 2011 – Ημέρα Μεσοπρόθεσμου – Ημέρα πένθους !!!

Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα. Ούτως ή άλλως. Είτε ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο είτε όχι, σήμερα είναι μία αφετηρία.

(Μέρα μεγάλης απεργίας η σημερινή.)

Κι αν ψηφιστεί σήμερα το Μεσοπρόθεσμο, ας μην πιστέψουμε ότι κάτι χάθηκε. Ας μη το δούμε ως «τέλος». Όλα κερδίζονται κάθε μέρα. Όλα είναι μία αρχή.

Σήμερα έχουμε το χρέος όλοι να τρέξουμε εκεί όπου ακούγονται οι φωνές.

Αύριο θα έχουμε το χρέος να είμαστε εμείς οι φωνές. Να φωνάξουμε στο διπλανό μας ότι αυτά τα εγκληματικά μέτρα μπορεί να πέρασαν, αλλά δε θα εφαρμοστούν. Να απαντήσουμε με βία και αποφασιστικότητα στη βία των κατακτητών.

Από αύριο θα πρέπει να βρούμε νέους τρόπους αντίστασης απέναντι στο Κράτος που μας επιβάλει κεφαλικούς φόρους για...
να δίνει τα χρήματα στους τάχα μου και δήθεν δανειστές και εταίρους μας.

Το zitsagate πιστεύει ότι το Μεσοπρόθεσμο θα περάσει έχοντας τις «γνωστές» εφεδρείες, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν μόνο αν χρειαστεί. Διαφορετικά, θα καθίσουν στον πάγκο υποκρινόμενοι το «όχι» ή ακόμη χειρότερα το «παρών».

Η σημερινή αφετηρία έχει να κάνει με την οριστική ρήξη του ομφάλιου λώρου που υπήρχε μεταξύ πολιτών και πολιτικών.

Τα στρατόπεδα, πλέον, θα εμφανίζονται με σαφή όρια και χαρακτηριστικά. Η οργή και ο φόβος. Η οργή των πολιτών δε μπορεί να είναι παροδική. Θα μας τη θυμίζουν καθημερινά οι νέες συνθήκες στις οποίες θα κληθούμε να ζήσουμε και, οι πιο τυχεροί, να εργαστούμε.

Θα μας τη θυμίζει ο εξευτελισμός που θα υποστούμε από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Όχι από τις κυβερνήσεις τους, αλλά από τους λαούς τους. Όσοι δεν έχουν καταλάβει την ιστορική ευθύνη που μας παραχωρήθηκε, δε θα καταλάβουν ποτέ, τίποτα.

Σαν λαός βρεθήκαμε στη μηχανή του κιμά της οικονομοκρατίας. Δεσμώτες κι εμείς αυτής της φυλακής που αντί για τείχη έχει τράπεζες. Μας δίνεται η ευκαιρία να εξεγερθούμε πρώτοι και να δείξουμε ότι, ναι, μπορούμε να ξαναβρούμε τη ζωή που χάσαμε, το γέλιο που απήγαγαν, τα όνειρα που χάθηκαν σε αυτό το παράνομο εμπόριο των εξουσιών.

Δεν έχω αντιληφθεί ακόμη όλο αυτό το κλίμα για «ειρηνική διαμαρτυρία». Πώς γίνεται να αμυνθείς στον εχθρό σου με τα χέρια σταυρωμένα; Πώς γίνεται να μην αντιδράς στον πόλεμο που μας κήρυξαν;

Δεν υπήρξε κανένα δάνειο. Υπήρξαν αγοραπωλησίες στις οποίες ούτε συμμετείχαμε, ούτε συναινέσαμε, ούτε επωφεληθήκαμε. Τα σχολεία μαραζώνουν, τα Πανεπιστήμια κλείνουν, τα νοσοκομεία ρημάζουν.

Όποιος πήρε αυτά τα δάνεια, αγόρασε χρόνο στην πρωθυπουργική καρέκλα, στα υπουργικά έδρανα, στα βουλευτικά μεγαλεία.

Όποιος πήρε αυτά τα δάνεια για τα οποία προσπαθούν τώρα να μας πείσουν ότι εμείς τα χρωστάμε, ας πάει να τα ξεχρεώσει μόνος του.

Αν αυτό το μισό τρισεκατομμύριο ευρώ που λένε ότι πήρε σε δάνεια η Ελλάδα, το είχε πράγματι πάρει η Ελλάδα, σήμερα θα έπρεπε να ήταν η Ελλάδα μία από τις πλέον ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.

Επειδή, όμως, είμαστε μία από τις πλέον υπανάπτυκτες χώρες, αλλά κι επειδή μέχρι σήμερα δε βρέθηκε κανείς πολιτικός, κανείς υπουργός ή πρωθυπουργός, καμία κυβέρνηση να μας εξηγήσει αναλυτικά πώς χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα δάνεια, είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν τα πήρε η Ελλάδα.

Μπορεί να τα πήραν οι ελληνικές τράπεζες. Μπορεί να καλύφθηκε η, νομιμοποιημένη μέσω των 52 φοροαπαλλαγών, φοροδιαφυγή των εφοπλιστών. Μπορεί να τα πήραν πίσω οι ίδιοι οι δανειστές μας πουλώντας μας υποβρύχια που γέρνουν, Λέοπαρντ ελαττωματικά, πολεμικά ελικόπτερα που έπεφταν με μία βροχή.

Μπορεί κάποια από αυτά τα δανεικά να έγιναν μπαξίσια σε κόμματα και υπουργούς. Όμως η αλήθεια είναι μία: Αυτά τα δάνεια δεν τα πήρε η Ελλάδα.

Τώρα, οι πληρωμένοι μπράβοι με τα κοστούμια και την ευγλωττία τους, προσπαθούν να μας βάλουν να τα πληρώσουμε. Με το ζόρι των νόμων που ψηφίζουν εν αγνοία μας.

Η λέξη «κλέφτες» δεν είναι ούτε συμβολική, ούτε υπερβολική. Τελείωσαν τα λεφτά τους και τώρα ήρθαν να πάρουν πάλι τα δικά μας. Από τη δουλειά μας. Από το κομπόδεμά μας. Η άμυνα απέναντί τους δεν είναι δικαίωμά μας. Είναι υποχρέωσή μας. Τη γεννά το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας. Όποιος πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει ειρηνικά ή με προγραμματισμένες διαμαρτυρίες, έχει βραχυκυκλώσει. Χάλασε.

Η βία αυτών που πέφτουν επάνω μας για να αρπάξουν ό,τι βρουν, μόνο βία μπορεί να γεννήσει. Αυτοί, μπορεί να νιώθουν εκλεκτοί, αλλά εμείς είμαστε οι πολλοί. Και ήδη ο φόβος τους έχει αρχίσει να μυρίζει. Δε μπορεί πλέον να τους προστατεύσει αυτό το σάπιο κέλυφος της “πλαστής” Δημοκρατίας που δημιούργησαν. Ένα τσόφλι είναι.

Σήμερα, το Σύνταγμα και στις πλατείες είναι μόνο η αρχή. Όλοι μαζί θα φτάσουμε στο τέλος. Στο τέλος τους.

Μοναχά Ελευθερία. Κι αυτή ούτε δανείζεται, ούτε ξεπουλιέται. Κερδίζεται με αγώνες και κρατιέται με νύχια και με δόντια.

Ο διαχειριστής του zitsagate

.