Όταν οι άλλοι ξεσηκώνονται, εμείς χαμουρευόμαστε με τα φτερά μας σαν παγόνια...
Του "Καρτέσιου" τα άρθρα τα φιλοξενούμε στο zitsagate ... Τρίτη 24/5/2011
«Δεν έχουμε περιθώρια ούτε για αφέλειες, ούτε για ανοησίες. Πρέπει να βρούμε τρόπους να ανταποκριθούμε στα χρέη μας και να αντιμετωπίσουμε την κρίση», τόνισε η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, μιλώντας σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη Λαμία.
Μπα;! Δεν ήταν λύση ο Γιώργος, η κυβέρνηση, το ΔΝΤ, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, η ύφεση, το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, το κλείσιμο τμημάτων των ΤΕΙ, οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων;
Πώς νομίζαμε ότι αυτή ήταν η ιδανική λύση που γέμιζε με απέραντη αισιοδοξία τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών; Λέτε να τις φανταστήκαμε όλες αυτές τις δηλώσεις, όλα αυτά τα απάνεμα λιμάνια, όλες αυτές τις Ιθάκες;
Να τις αφήσουμε, λοιπόν, τις …
αφέλειες και τις ανοησίες. Ποιες όμως είναι αυτές; Η άρνηση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας είναι αφέλεια ή ανοησία; Πρέπει να μας το ξεκαθαρίσει η εκπρόσωπος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, για να ξέρουμε κι εμείς αν είμαστε αφελείς ή ανόητοι.
Διάβαζα την ημέρα των φοιτητικών εκλογών την ανακοίνωση της ΠΑΣΠ εναντίον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κατάλαβα ότι μας θεωρούν αφελείς. Δε γίνεται να θυμάσαι να καταγγείλεις το κόμμα σου την ημέρα που καταποντίζεσαι εξ αιτίας του.
Έβλεπα τους πανηγυρισμούς των μελών της ΔΑΠ την ώρα που υποδέχονταν τον Σαμαρά και κατάλαβα ότι ένα μεγάλο μέρος μας είναι ανόητοι. Δε γίνεται να πανηγυρίζεις επειδή το κόμμα σου έχει για αρχηγό κάποιον ο οποίος είναι γέννημα –θρέμμα του πολιτικού συστήματος που έφερε την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση.
Κατάλαβα, επίσης, ότι εκτός από αφελείς κι ανόητοι, είμαστε και αποτυχημένοι. Δε θα τολμήσουμε ποτέ να πάμε σε μία πλατεία και να κατασκηνώσουμε για διαμαρτυρία, όπως κάνουν οι Ισπανοί.
Ακούω την απορία κάποιων 20χρονων: «Μα γιατί δεν ξεσηκώνεται κανείς;». Ποιος να ξεσηκωθεί βρε μαλ…να αν δεν ξεσηκωθείτε εσείς; Περιμένετε να ξεσηκωθούν οι πατεράδες και οι γιαγιάδες σας; Αυτοί χαρτζιλικώνουν, εσείς εξεγείρεστε. Τί δεν καταλαβαίνετε; Τόσο μαμούχαλα είστε πια;
Οι Άραβες, οι Ισπανοί, οι Βρετανοί φοιτητές και μαθητές έχουν μετατρέψει το face book σε εργαλείο επικοινωνίας και διοργάνωσης συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας.
Στην Ελλάδα το face book παραμένει το υπ’ αριθμόν ένα γαμοπάζαρο. Όλοι σχεδόν ψάχνουν να βρουν γκόμενα να πη….., γκόμενο να πηδ….., άντε και να γράψουν καμιά ανορθόγραφη εξυπνάδα για να βρουν κουλτουριάρικο ταίρι για γ…...
Γι’ αυτό δε θα κάνω λογαριασμό στο face book. Επειδή δε θέλω να γ……, κι όταν θέλω, δε θα βάλω αγγελία σε ηλεκτρονικό τοίχο. Έχω γνωστούς που είναι στο face book και χαίρονται πολύ όταν ανεβάζουν βιντεάκια από το YouTube με τραγούδια των Κατσιμιχαίων κι από κάτω παίρνουν 5 like.
Όταν οι άλλοι ξεσηκώνονται, εμείς χαμουρευόμαστε με τα φτερά μας σαν παγόνια. Είναι φανερό, δεν έχουμε επαφή με την πραγματικότητα. Μπορεί να κατηγορούμε τον πρωθυπουργό για έλλειψη συντονισμού με την κατάσταση που ζούμε, αλλά το ίδιο ακριβώς πρόβλημα έχουμε κι εμείς.
Πουλάμε εξυπνάδες από το twitter λες και κάνουμε διαγωνισμό ετοιμολογίας και σπιρτόζικου χιούμορ. Στην ουσία διακωμωδούμε την κατάντια μας για να την αντέξουμε, όχι για να την πολεμήσουμε.
Είναι σαν αυτόν που πουλάει τσαμπουκά, τρώει βρωμόξυλο κι ύστερα για να μειώσει το ρεζιλίκι λέει «πλάκα είχε». Ναι, πλάκα είχε. Εκτός από πλάκα, όμως, είχε κι ένα βλάκα που έφαγε βρωμόξυλο.
Και τώρα ξαπλωμένος στο κρεβάτι μέχρι να του φύγουν οι μελανιές, γράφει στο twitter τις εντυπώσεις του από τη βία. Με χιούμορ πάντα κι ας μη μπορεί να γελάσει ο ίδιος επειδή πονάνε τα παΐδια του. Το θέμα είναι να κάνει εντύπωση. Μόλις κατάλαβε ότι η θεωρία είναι πολύ πιο ακίνδυνη και πονάει λιγότερο από την πράξη.
Υ.Γ.: Σε ένα κείμενό μου που αναζητούσα απεγνωσμένα το θυμό των πολιτών για όσα συμβαίνουν, η Riski είχε σχολιάσει: «Όσο για το θυμό, για όσο ακόμα μπορεί ο θυμωμένος να έχει αυτοκίνητο, να κορνάρει στο μποτιλιάρισμα και να χτυπάει το κεφάλι του στο τιμόνι, τελικά στον προορισμό του φτάνει εκτονωμένος – μια χαρά αρνί».
Τελικά, είχε πολύ δίκιο. Εντελώς «αρνί».