Ο κ. Καλογιάννης απέστειλε στο Δήμο Ζίτσας τη μελέτη για την ανάδειξη του Ναού του Αρείου Διός…

Με σκοπό να προωθηθεί η “πεδινή χάραξη” του οδικού άξονας Ιωάννινα – Κακκαβιά, στην οποία όμως έχει εκφράσει αντίθετη άποψη ο Δήμος Ζίτσας, το Υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών ανέθεσε σε τεχνικό σύμβουλο την εκπόνηση της μελέτης ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου του ναού του Αρείου Διός στον Βορτοπό, στα όρια του Ροδοτοπίου.

Ο οδικός άξονας της Ιόνιας Οδού και ειδικότερα το τμήμα του Ιωάννινα – Κακκαβιά, είναι μεγάλης σημασίας για τον νομό Ιωαννίνων και για την Ήπειρο γενικότερα,

Η συγκεκριμένη μελέτη αποτελεί ένα από τα προαπαιτούμενα (από την έγκριση των...

περιβαλλοντικών όρων του συγκεκριμένου οδικού άξονα) για την ένταξη του έργου (της "πεδινής χάραξης") σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Εκπονήθηκε δε σε συνεργασία με την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία (ΙΒ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων), στο πλαίσιο εγκεκριμένης από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) αρχιτεκτονικής μελέτης.

Ο αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης και Υποδομών κ. Σταύρος Καλογιάννης απέστειλε ήδη τη μελέτη στο Δήμο Ζίτσας, προκειμένου αυτός να ενημερωθεί.

Καθίσταται σαφές ότι η μελέτη ανάδειξης του Ναού του Αρείου Διός θα είναι ευπρόσδεκτη από το Δήμο Ζίτσας, ανεξάρτητα όμως από την χάραξη του συγκεκριμένου άξονα.

Ο Ναός του Αρείου Διός

Ο αρχαίος ναός, βρίσκεται στο Ροδοτόπι Ιωαννίνων, στους πρόποδες του λόφου Γαρδίκι, ταυτίζεται με το ναό του Άρειου Δία της αρχαίας Πασσαρώνας, πρωτεύουσας των Μολοσσών, η τειχισμένη ακρόπολη της οποίας σώζεται στην κορυφή του λόφου.

Ο ναός οικοδομήθηκε γύρω στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. Το 167 π.Χ. πυρπολήθηκε από τον Αιμίλιο Παύλο, τον κατακτητή της Μακεδονίας, αλλά επισκευάσθηκε και εξακολούθησε να λειτουργεί, όπως υποδεικνύουν λίθινα κιονόκρανα ρωμαϊκών χρόνων και ένας ρωμαϊκός ανδριάντας.

Είναι άγνωστο πότε εγκαταλείφθηκε οριστικά, ωστόσο την εγκατάλειψή του αποδεικνύει η χρησιμοποίηση του χώρου για ταφές ήδη από την αρχαιότητα. Είναι πολύ πιθανό ότι ο ναός αυτός αποτελούσε το επίσημο ιερό των Μολοσσών, όπου λατρευόταν ο θεός του πολέμου, ο Άρειος Ζευς, κυρίαρχος θεός των Δωριέων κατοίκων της Ηπείρου. Την άποψη αυτή ενισχύουν η ανάθεση των ψηφισμάτων ξένων πόλεων στο χώρο του ιερού, καθώς και η τιμητική διάκριση ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα, που αφιέρωσε τον ανδριάντα του.

Ο ναός ήταν ιωνικού ρυθμού, περίπτερος, με πρόναο και σηκό, και είχε διαστάσεις 19,30 x 11 μ. Από το μνημείο σώζεται μόνο η κρηπίδα και τμήμα της ευθυντηρίας, ενώ στον περιβάλλοντα χώρο βρέθηκαν διάσπαρτοι σπόνδυλοι των ιωνικών κιόνων. Σύμφωνα με τον ανασκαφέα του μνημείου, το πτερό διέθετε 6 x 11 κίονες, ενώ η διαμόρφωση του προδόμου δείχνει ότι ο ναός πρέπει να ήταν πρόστυλος με τέσσερις κίονες.

Τη θέση του μνημείου επισήμανε πρώτος το 1914 ο τότε επιμελητής αρχαιοτήτων Δ. Ευαγγελίδης, ο οποίος κατά το 1935 επιχείρησε δοκιμαστική ανασκαφική έρευνα. Ωστόσο, ο ναός ανασκάφηκε συστηματικά το 1952 από τον Καθηγητή Σ. Δάκαρη.