Όλο και μεγαλώνουν οι καταυλισμοί και οι παράγκες των αθιγγάνων στο Δήμο Ζίτσας!

Σοβαρό το πρόβλημα πίσω από το αεροδρόμιο στην Ελεούσα και τον Αγ. Ιωάννη

Εκατοντάδες άνθρωποι, πολλά παιδιά ανάμεσά τους, ζουν αυτή τη στιγμή σε παράγκες και πρόχειρες εγκαταστάσεις στο λεκανοπέδιο, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο των Ιωαννίνων. Πρόκειται κυρίως για Ρομά που ζουν σε καταυλισμούς, τις περισσότερες φορές μέσα σε απαράδεκτες συνθήκες εξαθλίωσης.

Πρόσφατα είχαμε εντοπίσει σε ρεπορτάζ, το πρόβλημα με την εκτεταμένη μορφή επαιτείας από παιδιά, ένα πρόβλημα που συνδέεται με τη φτώχια και τη διαβίωση στους καταυλισμούς. Τότε…

είχαμε εντοπίσει ότι το πρόβλημα είναι η έκθεση των παιδιών σε κινδύνους και η απουσία παρεμβάσεων από κρατικούς και κοινωνικούς φορείς. Η ίδια όμως η διαβίωση των παιδιών και των οικογενειών τους στους πρόχειρους καταυλισμούς αναδεικνύει ακόμα περισσότερο το εύρος του προβλήματος.

Μετρήσαμε με επιτόπιες επισκέψεις σε καταυλισμούς στην περιοχή του Βιολογικού Καθαρισμού και έναν μικρότερο από την άλλη πλευρά της πόλης στην Ανατολή. Υπάρχουν και μικρότερες εστίες με πρόχειρες κατασκευές, για μερικές από τις οποίες έχουμε μόνο πληροφόρηση για την ύπαρξή τους.

Το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις και ο αριθμός των «σπιτιών» στους καταυλισμούς φαίνεται ότι έχει αυξηθεί πολύ τον τελευταίο χρόνο. Ήδη ευαισθητοποιημένοι πολίτες έχουν απευθυνθεί στις τοπικές Αρχές, κυρίως με στόχο την πρόνοια υπέρ των παιδιών, αλλά η παρέμβαση τοπικών και κρατικών αρχών είναι πολύ περιορισμένη.

 
Η πολιτική

Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δεν καταγράφεται καν το πρόβλημα, ότι δεν εντάσσεται δηλαδή σε κάποια πολιτική αντιμετώπισης. Με αυτή την «απουσία» του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης στην ουσία παραβιάζονται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως τα δικαιώματα των παιδιών.

Στο άρθρο 3 της Σύμβασης για τα δικαιώματα του Παιδιού που είναι νόμος του κράτους από το 1992 αναφέρεται ότι τα «συμβαλλόμενα κράτη υποχρεούνται να εξασφαλίζουν στο παιδί την αναγκαία για την ευημερία του προστασία και φροντίδα λαμβάνοντας υπόψη τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονέων του… και παίρνουν για το σκοπό αυτό όλα τα κατάλληλα νομοθετικά μέτρα». Μία πρόχειρη ανάγνωση και των υπόλοιπων άρθρων της Σύμβασης κάνει κατανοητό το γεγονός ότι στα Γιάννενα δεν γνωρίζουν καν οι αρχές αν εξασφαλίζονται τα δικαιώματα όσων διαμένουν στους καταυλισμούς.

Πώς εξασφαλίζεται, με ποια διαδικασία και μέθοδο, ότι κάθε παιδί του καταυλισμού έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό και τροφή; Πώς εξασφαλίζεται ότι έχει πρόσβαση στην Υγεία;
Η απουσία οργανωμένων παρεμβάσεων επιτρέπει δε την αναπαραγωγή κοινωνικών στερεοτύπων περί «τσιγγάνων που θέλουν να μένουν σαν νομάδες» ή τη ρατσιστική ταύτιση μιας κοινωνικής ομάδας με την εγκληματικότητα.

Αντίθετα, η παρέμβαση που θα εξασφάλιζε κατ’ αρχήν γη, νερό, ρεύμα και πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγεία, ίσως να αποκάλυπτε ότι το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που σήμερα ζουν στη λάσπη και το κρύο, θέλει τη βοήθεια και μπορεί να μπει σε διαδικασίες ένταξης στο κοινωνικό σύνολο που θα το απομάκρυναν από τη φτώχια.

βασικό κείμενο από Πρωινά Νέα