Η ώρα του τσίπουρου …

    Πολλά χωριά αυτή την εποχή, περισσότερο μάλιστα στο Δήμο Ζίτσας σε όλα τα χωριά, με τα σκήπτρα να τα κρατάει η Ζίτσα που είναι το χωριό με τη μεγαλύτερη παραγωγή σταφυλιού στο νομό Ιωαννίνων, τα καζάνια είναι αναμμένα στο φουλ, για την παραγωγή του τσίπουρου και γύρω απ’ αυτά κόσμος κάθε ηλικίας να το γλεντά!

    Είναι ένα ιδιαίτερο κέφι, μια παράδοση που έρχεται από πολύ μακριά, όσο και τα καζάνια. Τον καιρό της Τουρκοκρατίας, παρά το φιρμάνι που...

απαγόρευε την κατανάλωση οινοπνεύματος, ακόμα και οι Τούρκοι έβρισκαν τον τρόπο κι έπιναν μαζί με τους χριστιανούς.

    Κάθε χρόνο, από την 1η Οκτωβρίου έως την 31η Νοεμβρίου, πολλοί συμμετέχουν στην ιεροτελεστία παρασκευής του τσίπουρου.

    Είναι βραδιές που γύρω από ένα και μόνο καζάνι θα μαζευτούν αρκετοί άνθρωποι, δεν θα διστάσουν να στριμωχτούν μέσα σε αποθήκες ή και υπόγεια, εκεί όπου σιγοβράζει το τσίπουρο.

    Το μυστικό για ακόμα καλύτερο τσίπουρο κρύβεται στη σωστή αλκοολική ζύμωση, στα καλά στέμφυλα. Τσίπουρο, τσικουδιά ή και άλλες κατά τόπους ονομασίες χρησιμοποιούνται για να χαρακτηρίσουν το απόσταγμα στεμφύλων, το πλέον παραδοσιακό στην κατηγορία του αλκοολούχο ποτό των μερακλήδων αμπελουργών.

    Το τσίπουρο είναι το προϊόν που συνδυάζει το τερπνό με το ωφέλιμο! Έχει εκτοπίσει κατά πολύ τα ξένα ποτά, έχει γίνει τρόπος ζωής, από το 1982 όταν κατοχυρώθηκε ως νομοθετημένο προϊόν και επιτράπηκε και η εμπορική αξιοποίησή του.

    Σήμερα οι διαφορετικές ονομασίες του είναι θέμα τοπικής παράδοσης, αλλά και νομοθεσίας, Ελληνικής και Ευρωπαϊκής, που ορίζει το τσίπουρο (από τη λέξη τσίπουρα- στέμφυλα) ως προϊόν όλης της Ελλάδας, πλην της Κρήτης, όπου το αντίστοιχο απόσταγμα ονομάζεται τσικουδιά (από τα  κρητικά τσίκουδα- τα στέμφυλα)!

από Αδελφότητα Ζιτσαίων Ηπείρου Δημήτριος Νικολίδης