Έχω την αίσθηση, ή μάλλον τη βεβαιότητα, ότι η ολιγοψυχία των πολιτικών μας είναι πρωτόγνωρη. Η καρέκλα και η εξουσία είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό. Δεν αναλαμβάνει κανένας τις ευθύνες του, όχι μόνο απέναντι στο κόμμα αλλά κυρίως απέναντι στην πατρίδα.
Μιλάμε δυστυχώς για πολιτικούς … καρκινοπαθείς του πνεύματος. Τα εκάστοτε σενάρια που «παίζουν» δεν μπορούν να είναι σωτήρια για τη χώρα. Εθνική σωτηρία χωρίς εκλογές δε μπορεί να υπάρξει. Και πάλι, μέχρι τις εκλογές, η…
χρεοκοπία μπορεί να έχει επέλθει. Η αλαζονεία της εξουσίας και πάλι κυριαρχεί. Παπανδρεϊκοί, Καραμανλικοί, Σαμαρικοί, Βενιζελικοί κ.α. ομαδοποιημένες κατηγορίες πολιτικών δίνουν μάχες για να κυριαρχήσουν. Από την Τετάρτη στη 1μμ έως την Πέμπτη συζητούν όλοι, δεκάδες σενάρια για διαγγέλματα, καρέκλες και για την ουσία δεν γίνεται ούτε λόγος.Τα δυο μεγάλα κόμματα, χέρι-χέρι θέλουν και πάλι να μας σώσουν. Αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, δίνουν μάχη για την δήθεν εθνική σωτηρία. Μιλάμε για μια πρωτόγνωρη, ιστορική ρεαλιστική ουτοπία.
Η προηγούμενη γενιά έσκαψε το λάκκο της δικής μας. Ένα διαρκές πάρτι είχε στηθεί από άκρη σε άκρη αυτής της χώρας.
Τα φάρμακα που χορηγούν στον Ελληνικό λαό δε λειτουργούν και οι πολίτες πεθαίνουν, οικονομικά, επαγγελματικά, οικογενειακά.
Με τόσα πτώματα παντού κανείς δε θέλει να αναλάβει το … νεκροτομείο.
Ηλίας Ι. Ζαΐμης