Εν ΖΙΤΣΑ ΤΡΙΤΗ 7η Ιουνίου 2011 : Το σημερινό άρθρο του Καρτέσιου ....

Άλλη η πείνα από περικοπή και άλλη η πείνα από εξορθολογισμό…

« Αυτό κάνουν όλη μέρα οι έμποροι. Ανοίγουν τα μαγαζιά τους, ακουμπάνε στον πάγκο και περιμένουν να έρθει η ώρα για να φύγουν. Κάποιοι, μάλιστα, έχουν απολύσει και τις κούκλες από τις βιτρίνες. Σου λένε κάθομαι που κάθομαι ακίνητος, δε φοράω εγώ το φόρεμα;»

Του "Καρτέσιου" τα άρθρα τα φιλοξενούμε στο zitsagate ... Τρίτη 7^η Ιουνίου 2011

Ω, ρε γαμώτο! Να, αυτές οι παρεξηγήσεις γίνονται και βγαίνουμε στους δρόμους άνευ λόγου. Φωνάζαμε για τις περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων, οι αγράμματοι, και τελικά βγαίνει η κυρία Λούκα και αποκαλύπτει ότι δεν πρόκειται για περικοπές, αλλά για «εξορθολογισμό».

Μιλάμε, πολύ στεναχωρήθηκα τώρα. Γονατιστός ζητάω συγγνώμη από την κυρία Κατσέλη για την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε…

πως ναι μεν το αποτέλεσμα είναι να μειώνονται τα κοινωνικά επιδόματα, αλλά είναι τεράστια η σημασία της διαφοράς του λόγου της μείωσης.

Εντελώς διαφορετικό είναι να πεινάς από περικοπή και εντελώς άλλο να πεινάς από εξορθολογισμό. Στον εξορθολογισμό όχι μόνο κατανοείς και σέβεσαι το λόγο της μείωσης, αλλά θες να συμμετέχεις και εθελοντικά.

Η κυρία Λούκα είναι μεγάλη επιστήμονας. Είναι κορυφή στα Οικονομικά. Δηλαδή να φανταστείτε ότι, όπως ανακοίνωσε η ίδια, «εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα, στους τέσσερις πρώτους μήνες του 2011 σε τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία –ανάμεσά τους και αυτό των δημοσίων υπαλλήλων- καθώς έχουν εξοικονομηθεί 433 εκατομμύρια ευρώ».

Ο τρόπος αυτής της εξοικονόμησης είναι πολύ απλός και πρακτικός. Μόνο μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 είχαν πεθάνει 500 συνταξιούχοι του ΟΠΑΔ, περιμένοντας το εφάπαξ. Τώρα έχουμε Ιούνιο, ε… μέχρι το φθινόπωρο θα πιάσουν δυο – τρεις καύσωνες, ουυυυυ… τον Σεπτέμβριο να δείτε πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα στοιχεία εξοικονόμησης του ΟΠΑΔ.

Επίσης, η κυρία Λούκα πανηγυρίζει ακόμη για την απόφαση που πήρε ως προς τη μείωση των μισθών των νέων ηλικίας μέχρι 24 ετών. Πέρα από τη νομιμοποίηση της παρανομίας και το παράλογο της υπόθεσης, το θέμα είναι ότι ένας άντρας που μέχρι τα 22 σπουδάζει και ύστερα πηγαίνει στο στρατό για ένα χρόνο και ξεμπερδεύει στα 23, έχει μπροστά του ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ χρόνο να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναδική ευκαιρία που του παρέχει η κυρία Λούκα.

Φυσικά, μόλις βρει αυτή την ευκαιρία, σβήνει 24 κεράκια στην τούρτα γενεθλίων του και την τρώει στη μάπα, διότι η κυρία Λούκα είναι η απόλυτη φαρσέρ.

Τη συνεχίζει όμως την πλάκα η κυρία Λούκα λέγοντας ότι με αυτή την πρωτοποριακή ιδέα που είχε: «Δίνεται στους νέους µια σηµαντική ευκαιρία να αποκτήσουν τον πρώτο τους μισθό καθώς και εργασιακή πείρα, που θα τους ανοίξει πόρτες στο μέλλον».

Το οποίο μέλλον, ε; Λαμπρό! Πιο λαμπρό κι από λαμπρό μπορούμε να πούμε. Δηλαδή η αγορά τέτοιους νέους ψάχνει συνεχώς να απορροφήσει. Θα τα τρελάνουν στη ζήτηση τα παιδιά.

Να φανταστείτε ότι ο Μπόμπολας ετοιμάζεται να βγάλει νέα εφημερίδα, που θα έχει μόνο αγγελίες και ο τίτλος της θα είναι «Ζητούνται». Θα τα τραβάνε με το ζόρι στις επιχειρήσεις να δουλέψουν γιατί θα έχουν εργασιακή πείρα και, επίσης, θα έχουν ζήσει τη χαρά του πρώτου μισθού, οπότε δε θα τους πειράξει που δε θα ζήσουν την εμπειρία και τη χαρά του δεύτερου.

Ένας μισθός φτάνει! Μη συνηθίσουν κιόλας στο μισθό νέοι άνθρωποι και ζητάνε συνέχεια μισθούς. Μην εθιστούν. Υπάρχει κι ο εθελοντισμός. Ο αμφίδρομος εθελοντισμός.

Από τη μία οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν για την ψυχή της γιαγιάς τους κι από την άλλη οι καταστηματάρχες κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά για την ψυχή της αγοράς. Ένα «Θεός σχωρέσ’» είναι όλη η κατάσταση.

Το ντεκόρ κάνουν σήμερα τα περισσότερα μαγαζιά. Προχτές περνούσα έξω από ένα παπουτσάδικο κι ο τύπος μέσα στο μαγαζί ήταν ακουμπισμένος στον πάγκο κι εγώ δεν ξέρω πόση ώρα. Τον κοιτούσα και δεν κουνιόταν. Στο τέλος άρχισα να κουνάω το χέρι μου, έξω από τη βιτρίνα, κι είδα ότι ψιλοκουνήθηκε το βλέμμα του κι ησύχασα.

Αυτό κάνουν όλη μέρα οι έμποροι. Ανοίγουν τα μαγαζιά τους, ακουμπάνε στον πάγκο και περιμένουν να έρθει η ώρα για να φύγουν. Κάποιοι, μάλιστα, έχουν απολύσει και τις κούκλες από τις βιτρίνες. Σου λένε κάθομαι που κάθομαι ακίνητος, δε φοράω εγώ το φόρεμα;

Κι ύστερα λέει η κυρία Λούκα ότι με το νόμο της «Δίνουµε ένα ισχυρό κίνητρο στις επιχειρήσεις να προσλάβουν νέους ανθρώπους, πάνω και πέρα από τους ήδη απασχολουμένους στην επιχείρησή τους».

Δεν αντέχω άλλο. Θ’ αφήσω κοτσίδες για να μπορώ να τις τραβάω…

στο zitsagate αλλά με υπογραφή : ... Καρτέσιος – Τρίτη 7^η Ιουνίου 2011