![[zitsagate] Νέα του Δήμου Ζίτσας & Ηπείρου](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq6qxL4agA9B2s32pS9pS0ycOepp4M-lG1hW7SyTMsQVw6sWLT6OL39uviWlITU8QDJ4Zi1yQrZ-XNlfYp3Jcj8bbBxJiKWq_QbtoGRqepvXE6A03FkP84GAIQvlzqd6IuK5H_ZSRJyxc/s1600/1ZITSAGATE+2017%25CE%25A6%25CE%2595%25CE%2592%25CE%25A1.jpg)
Πρωτοπορεί η Λαψίστα σε νέες καλλιέργειες.
Καλλιέργειες της μόδας ή του μέλλοντος;
Μπορεί η Θεσσαλία και η Μακεδονία να κρατούν τα σκήπτρα στις πολυδύναμες καλλιέργειες, αλλά και η Ήπειρος δεν τα πάει άσχημα σε αυτόν τον τομέα. Στον νομό Ιωαννίνων τα τελευταία δύο χρόνια αρκετοί καλλιεργητές, νέοι και παλιοί, άρχισαν να στρέφονται σε καλλιέργειες όπως το σαλιγκάρι, το ιπποφαές αλλά και το μύρτιλο.
Τα εκτροφεία σαλιγκαριών ιδίως ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ενώ το ιπποφαές, ένα φυτό με ιδιαίτερες θεραπευτικές …
ιδιότητες, έχει μια αρκετά μεγάλη δυναμική. Το μύρτιλο βρίσκεται ακόμα πολύ χαμηλά στις προτιμήσεις των ντόπιων καλλιεργητών, αλλά το μέλλον του κρίνεται ελπιδοφόρο.
Οι καλλιέργειες αυτές φαίνεται να συνδυάζουν μεγάλο οικονομικό όφελος και εξασφαλισμένη διάθεση των προϊόντων. Είναι εύλογο λοιπόν να προτιμάται από αρκετούς καλλιεργητές, ιδίως νέους που αποφασίζουν να ξεφύγουν από τα όρια της συμβατικής γεωργίας χωρίς κανέναν ενδοιασμό και να ρισκάρουν με προϊόντα άγνωστα στην ελληνική αγορά, και εν μέρει και στην ελληνική παράδοση -ακόμα και χωρίς επιδότηση. Όσοι τολμούν, προσδοκούν όχι απλώς σε μια στήριξη του εισοδήματός τους αλλά σε μια αποκλειστική απασχόληση που θα τους εξασφαλίζει τα προς το ζην. Κατά πόσο αυτές οι προσδοκίες έχουν βάση, μόνο το μέλλον μπορεί να το αποδείξει. Όλα εξαρτώνται, όπως σε όλες τις περιπτώσεις των καλλιεργειών, από τη σοβαρότητα των παραγωγών και από τις αντοχές της αγοράς, ή καλύτερα από την υπερεκτίμηση των αντοχών της αγοράς.
ιδιότητες, έχει μια αρκετά μεγάλη δυναμική. Το μύρτιλο βρίσκεται ακόμα πολύ χαμηλά στις προτιμήσεις των ντόπιων καλλιεργητών, αλλά το μέλλον του κρίνεται ελπιδοφόρο.
Οι καλλιέργειες αυτές φαίνεται να συνδυάζουν μεγάλο οικονομικό όφελος και εξασφαλισμένη διάθεση των προϊόντων. Είναι εύλογο λοιπόν να προτιμάται από αρκετούς καλλιεργητές, ιδίως νέους που αποφασίζουν να ξεφύγουν από τα όρια της συμβατικής γεωργίας χωρίς κανέναν ενδοιασμό και να ρισκάρουν με προϊόντα άγνωστα στην ελληνική αγορά, και εν μέρει και στην ελληνική παράδοση -ακόμα και χωρίς επιδότηση. Όσοι τολμούν, προσδοκούν όχι απλώς σε μια στήριξη του εισοδήματός τους αλλά σε μια αποκλειστική απασχόληση που θα τους εξασφαλίζει τα προς το ζην. Κατά πόσο αυτές οι προσδοκίες έχουν βάση, μόνο το μέλλον μπορεί να το αποδείξει. Όλα εξαρτώνται, όπως σε όλες τις περιπτώσεις των καλλιεργειών, από τη σοβαρότητα των παραγωγών και από τις αντοχές της αγοράς, ή καλύτερα από την υπερεκτίμηση των αντοχών της αγοράς.
Ο σαλιγκαροτρόφος
Ένας από αυτούς είναι ο Θωμάς Παππάς, ο οποίος μέχρι πρόσφατα δεν είχε ασχοληθεί με τη γη. Στα 40 του έπιασε για πρώτη φορά τσάπα και φτυάρι και να ετοιμάζει το εκτροφείο του στη Λαψίστα. Όταν πρωτοείπε στους φίλους του ότι θα ασχοληθεί σαλιγκάρια, η απάντηση που πήρε, ήταν: «Καλά, αγρότης θα γίνεις; Και πού ξέρεις εσύ από τη γη;». Έμαθε, γιατί έπρεπε να μάθει. Ο κ. Παππάς σήμερα ζει στην Αθήνα όπου διατηρεί ψησταριά. Εδώ και χρόνια σκεφτόταν να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του στα Γιάννενα, αλλά ευκαιρία δεν δινόταν. Η οικονομική κρίση επίσπευσε τις αποφάσεις του. «Έψαχνα αρκετό καιρό τι θα κάνω. Κατέληξα στα σαλιγκάρια γιατί θεωρώ ότι είναι μια καινοτόμα καλλιέργεια. Το βασικό είναι όμως ότι το προϊόν είναι εξαγώγιμο, δεν μένει στην Ελλάδα όπου η αγορά είναι ασταθής» τονίζει στον «Η.Α.». Αν όλα πάνε καλά, ο κ. Παππάς είναι σίγουρος ότι θα ετοιμάσει τις βαλίτσες του για να επιστρέψει οριστικά.
Σε λίγες ημέρες θα βάλει τις μάνες αναπαραγωγής στα δέκα στρέμματα του εκτροφείου του και μέσα στο καλοκαίρι θα είναι έτοιμος να διαθέσει σαλιγκάρια στην αγορά. Για να γίνει ένα εκτροφείο ανοιχτού τύπου, όπως μας λέει, χρειάζονται δίχτυα περίφραξης, σπόροι όπως το μαρούλι, για να τρέφονται τα σαλιγκάρια, και πρωτίστως καλή ανάλυση της ποιότητας του εδάφους και μπόλικο νερό. Από τον δεύτερο χρόνο και μετά, το μόνο που πληρώνει κάποιος, θα είναι τους σπόρους. Για το κάθε στρέμμα σαλιγκαριού, το κόστος κυμαίνεται από 3.500 έως 5.000 ευρώ.
Στην Ελλάδα, ένας νέος σαλιγκαροτρόφος μπορεί να πάρει συμβουλές για τη μονάδα του είτε από παλιότερους είτε από εταιρίες εμπορίας σαλιγκαριών οι οποίες πωλούν και την τεχνογνωσία.
Σύμφωνα με τις εταιρίες αυτές, το κάθε στρέμμα δίνει 1000 με 1200 κιλά τον χρόνο και η τιμή διάθεσης του κάθε κιλού είναι γύρω στα 3,50 ευρώ. Οι σαλιγκαροτρόφοι έχουν διαφορετική άποψη. «Από όσο ξέρω, η απόδοση στην πραγματικότητα είναι μικρότερη, ίσως και η μισή» μας λέει ο κ. Παππάς, ο οποίος περιμένει να δει τι θα αποδώσει το εκτροφείο του. Όσον αφορά την τιμή πώλησης, αν το σαλιγκάρι διατεθεί στην αγορά με τη βοήθεια μεσαζόντων, τότε πωλείται 3,50 ευρώ το κιλό περίπου. Αν ο παραγωγός κινηθεί μόνος του, τότε μπορεί να «πιάσει» ακόμα και την τιμή των 8 ευρώ το κιλό.
Σύμφωνα με τις εταιρίες αυτές, το κάθε στρέμμα δίνει 1000 με 1200 κιλά τον χρόνο και η τιμή διάθεσης του κάθε κιλού είναι γύρω στα 3,50 ευρώ. Οι σαλιγκαροτρόφοι έχουν διαφορετική άποψη. «Από όσο ξέρω, η απόδοση στην πραγματικότητα είναι μικρότερη, ίσως και η μισή» μας λέει ο κ. Παππάς, ο οποίος περιμένει να δει τι θα αποδώσει το εκτροφείο του. Όσον αφορά την τιμή πώλησης, αν το σαλιγκάρι διατεθεί στην αγορά με τη βοήθεια μεσαζόντων, τότε πωλείται 3,50 ευρώ το κιλό περίπου. Αν ο παραγωγός κινηθεί μόνος του, τότε μπορεί να «πιάσει» ακόμα και την τιμή των 8 ευρώ το κιλό.
Καλλιεργώντας ιπποφαές
Το ιπποφαές είναι ένα νέο προϊόν για την Ελλάδα. Ωστόσο έχει αρκετούς φίλους, και ιδίως πολυεθνικές εταιρίες που το αναζητούν μετά μανίας για συμπληρώματα διατροφής και για συστατικό φαρμακευτικών και καλλυντικών σκευασμάτων. Ο Νίκος Μπίμπος, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος, ασχολείται τα τελευταία χρόνια με την καλλιέργεια και την εμπορία δενδρυλλίων ιπποφαούς –μάλιστα ήταν η πρώτη επιχείρηση στην Ελλάδα που έκανε εμπόριο των φυτών αυτών. Για τον ίδιο, η ενασχόληση αυτή δεν ήταν δύσκολη. Μπορεί ως γεωτεχνικός να υπηρέτησε στη Διεύθυνση Γεωργίας, αλλά το μεγάλο του πάθος ήταν τα φυτώρια. «Είμαι αυτός που έβαλα τα δέντρα στο Πανεπιστήμιο» όπως μας λέει χαρακτηριστικά. Για το ιπποφαές στην αρχή ήταν διστακτικός. Μετά την παρότρυνση των παιδιών του, αποφάσισε να κάνει το βήμα και να βάλει στο φυτώριό του στην Άνω Λαψίστα και ιπποφαές. Και σήμερα είναι πια λάτρης του φυτού. «Είναι από τα φυτά που αντέχουν, σαν τα βάτα» τονίζει χαρακτηριστικά στην εφημερίδα. Από το φυτώριό του μπορεί να αγοράσει κανείς τα δενδρύλλια έναντι 5 ευρώ το καθένα. Ο ίδιος τα προμηθεύεται από πιστοποιημένα φυτώρια στην Ευρώπη. Για ένα στρέμμα, χρειάζεται κανείς 165 δενδρύλλια. «Το κόστος για την καλλιέργεια των φυτών σε ένα στρέμμα είναι 700 ευρώ. Για να πει κάποιος ότι έχει μια απόδοση, χρειάζεται τουλάχιστον τέσσερα στρέμματα» αναφέρει ο κ. Μπίμπος. Ο ίδιος εκτός από έμπορας, είναι και καλλιεργητής. Σε έναν χρόνο, τα δενδρύλλιά του θα δώσουν καρπούς. Από τη φύτευση μέχρι την καρποφορία, μεσολαβούν τρία χρόνια. Σπεύδει δε να μας ενημερώσει ότι υπάρχου θηλυκό και αρσενικό ιπποφαές. Και ότι απαιτούνται και τα δύο φύλα για την επίτευξη της καρποφορίας. «Δεχόμαστε συνεχώς τηλεφωνήματα από φαρμακευτικές εταιρίες. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Το ιπποφαές είναι μια από τις πιο δυναμικές καλλιέργειες» λέει. Το κάθε δέντρο δίνει 7 κιλά καρπούς. Το κάθε κιλό με τη βοήθεια μεσάζοντα, πωλείται γύρω στα 3 ευρώ. «Αυτό που πρέπει να γίνει είναι ομάδες παραγωγών που θα διαθέτουν μόνοι τους το προϊόν στο εξωτερικό. Όταν θα υπάρξει μεγαλύτερη παραγωγή, τότε είναι πιο εύκολη και η διάθεση με καλύτερες τιμές. Το κιλό μπορεί να πουληθεί μέχρι και 8 ευρώ» αναφέρει. Στον νομό Ιωαννίνων, ήδη υπάρχουν καλλιεργητές που δείχνουν ενδιαφέρον για το ιπποφαές. Ένας από αυτούς, μάλιστα, έχει ξεκινήσει ήδη την καλλιέργεια σε δέκα στρέμματα στην Κόνιτσα.
απο Ηπειρωτικό Αγώνα
