Τριάντα ένα χρόνια από τον θάνατο του Τίτο

Τριάντα ένα χρόνια συμπληρώνονται, σήμερα, από τον θάνατο μιας σημαντικότατης προσωπικότητας της περιοχής μας, που με την πορεία του και τις επιλογές του σημάδεψε την σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης και κύρια των Βαλκανίων. Του ανθρώπου που  για περισσότερα από 35 χρόνια κατάφερε να...διατηρήσει τη συνοχή της Γιουγκοσλαβίας παρά το γεγονός ότι αποτελούνταν από διαφορετικά έθνη με διαφορετικές θρησκευτικές ταυτότητες. Του προέδρου της πρώην Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, Γιόσιπ Μπροζ Τίτο. Γενικός γραμματέας ...

του Κομμουνιστικού Kόμματος  της Γιουγκοσλαβίας, ηγέτης των παρτιζάνων κατά του Άξονα, στρατάρχης, πρωθυπουργός, πρόεδρος και πρωτεργάτης του εθνικού κομμουνισμού, ο Τίτο
Ο Τίτο έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαΐου του 1980. Στη γενέτειρα, το χωριό Κούμροβετς της Κροατίας, θα πραγματοποιηθούν, σήμερα, εκδηλώσεις μνήμης που οργανώνει η Αντιφασιστική Ένωση Κροατίας. Ανάλογες εκδηλώσεις θα γίνουν σε όλες τις χώρες που δημιουργήθηκαν μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Στο Βελιγράδι, στο μνημειακό κέντρο «25η Μαΐου», όπου βρίσκεται ο τάφος του Τίτο, από νωρίς το πρωί καταφθάνουν αντιπροσωπείες από ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία για να αποτίσουν φόρο τιμής.
Γεννήθηκε το 1892 από πατέρα αγρότη. Από σχετικά μικρή ηλικία και για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως εργάτης. Το Φθινόπωρο του 1913 κατατάχθηκε για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στον Αυστροουγγρικό στρατό. Τον Απρίλιο του 1915 αιχμαλωτίσθηκε από τους Ρώσους. Αργότερα φυλακίσθηκε στην Αγία Πετρούπολη. Δραπέτευσε ξανά και πήγε στη Σιβηρία, όπου εγκαταστάθηκε στην περιοχή Ομσκ, όπου το 1918 παντρεύτηκε την Πελαγία Μπελούσοβα, στέλεχος του σοβιετικού Κ.Κ., γεγονός που του άνοιξε τις πόρτες του κόμματος.
Τον Σεπτέμβριο του 1920 επέστρεψε στη Γιουγκοσλαβία και έγινε μέλος του Γιουγκοσλαβικού Κ.Κ. Το 1941 αμέσως μετά την εισβολή της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση, ο Τίτο οργάνωσε το αντάρτικο κίνημα στην Γιουγκοσλαβία σαν κομματικό στρατό, με σκοπό να καταφέρει να είναι η κυρίαρχη δύναμη μετά τον πόλεμο, ώστε να εγκαθιδρύσει σοβιετικού τύπου καθεστώς στην χώρα.
Τον Ιανουάριο του 1942 δημιουργήθηκε ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Γιουγκοσλαβίας και στο τέλος του ίδιου χρόνου, το Μπίχατς στην Ερζεγοβίνη, έγινε η πρωτεύουσα της ελεγχόμενης από τον κομουνιστικό κόμμα περιοχής που κάλυπτε το ένα πέμπτο της προπολεμικής Γιουγκοσλαβίας. Το 1943 ο Τίτο αναλαμβάνει την προεδρία της προσωρινής κυβέρνησης των ανταρτών.
Μόλις ο Σοβιετικός στρατός ελευθέρωσε την Γιουγκοσλαβία το Αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης σχημάτισε προσωρινή κυβέρνηση με πρόεδρο τον Τίτο. Το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ο Τίτο ανακήρυξε τη Γιουγκοσλαβία «Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία».
Από οικονομικής απόψεως η πρώην Γιουγκοσλαβία πέρασε τη μεγαλύτερη ακμή της επί των ημερών του Τίτο. Το σύστημα που εφάρμοσε – ένας συνδυασμός του Σοβιετικού μοντέλου και της οικονομίας της αγορά αλλά και το διοικητικό μοντέλο της αυτοδιοίκησης που εφαρμόστηκε στις εταιρείες ανέδειξαν την πρώην Γιουγκοσλαβία σε οικονομική δύναμη της εποχής. Το οικονομικό του σύστημα πλαισιώθηκε από ένα σύστημα υγείας, ασφάλισης και εκπαίδευσης ήταν πρωτοπόρο και δίκαιο.
Σε διεθνές επίπεδο, ο Τίτο βρέθηκε ανάμεσα στα δύο μπλοκ της εποχής κρατώντας τις ισορροπίες μεταξύ Ανατολής και Δύσης και κατάφερε να έχει επιρροή σε Παγκόσμιο επίπεδο. Το 1948 ο Τίτο ήρθε σε ρήξη με τον Στάλιν. Στις 18 Μαρτίου τα μέλη της Σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής εγκατέλειψαν τη Γιουγκοσλαβία, καταγγέλλοντας ότι υπάρχει αντισοβιετικό κλίμα στη χώρα. Λίγους μήνες μετά η «Κομινφόρμ», διέγραψε τη Γιουγκοσλαβία κατηγορώντας τον Τίτο για απόκλιση από τις αρχές του Μαρξισμού. Οι χώρες του Ανατολικού μπλοκ διέκοψαν τις σχέσεις με τη Γιουγκοσλαβία. Ο Τίτο στράφηκε στη Δύση κλείνοντας τα σύνορα στους Έλληνες κομουνιστές αντάρτες και επιταχύνοντας την ήττα τους στον ελληνικό εμφύλιο.
Το 1963 με το Σύνταγμα που καθιερώθηκε στη χώρα, ο Τίτο ανακηρύχθηκε ισόβιος πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας. Πέθανε 4 Μαΐου του 1980. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, τον τάφο του επισκέφτηκαν είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι, όσος περίπου ήταν και ο πληθυσμός της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.