Βγάζει κυβέρνηση η πρόωρη κάλπη ;

Το zitsagate αναδημοσιεύει την ενδιαφέρουσα ανάλυση του Νewsit

 - Έρευνα για όλα τα πιθανά σενάρια
- Οριακή αυτοδυναμία ή κυβέρνηση συνεργασίας τα πιθανότερα αποτελέσματα
- Καθοριστικός ο ρόλος των μικρών κομμάτων είτε μπουν είτε δεν μπουν στην Βουλή

       Το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών συζητείται όλο και πιο έντονα τις τελευταίες ώρες.
      Πολλοί θεωρούν ότι ίσως να αποτελεί τη μόνη λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο που παράγεται από την άρνηση της αντιπολίτευσης να συναινέσει στα επώδυνα μέτρα, αλλά και από την πιθανότητα απόρριψης τους από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΕΓΚΥΡΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ :

      Το...
Νewsit επικοινώνησε με έγκυρους πολιτικούς αναλυτές και επικεφαλής εταιρειών δημοσκοπήσεων διερευνώντας με βάση τις υπάρχουσες έρευνες τι θα προέκυπτε από πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
     Κατ' αρχήν, οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με το νέο εκλογικό νόμο, αυτόν που συνέταξε ο Π. Παυλόπουλος.
      Η βασική του διαφοροποίηση σε σχέση με τον προηγούμενο είναι ότι πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα με 10 επιπλέον έδρες που τις αφαιρεί κυρίως από το δευτερο και έτσι κάνει την αυτοδυναμία πιο εφικτή.
      Σε αυτό που συμφωνούν όλοι οι αναλυτές είναι ότι καθοριστικός παράγοντας θα είναι το αποτέλεσμα που θα φέρουν τα μικρότερα κόμματα όπως αυτό της Ντ. Μπακογιάννη, του Φ. Κουβέλη, του Γ. Δημαρά κλπ, είτε επειδή θα μπουν στη βουλή είτε επειδή θα μείνουν εκτός.

      Εαν μπούν στη Bουλή τότε η αυτοδυναμία θα είναι πολύ δύσκολη για το πρώτο κόμμα, οπότε θα είναι πιθανό να βρεθούν ακόμα και εντός κυβέρνησης αφού θα χρειάζεται η στήριξη τους για να υπάρχει πλειοψηφία.
      Εαν μείνουν εκτός κοινοβουλίου θα δημιουργήσουν μεγάλο αριθμό υπολοίπων που ο εκλογικός νόμος χαρίζει στο πρώτο κόμμα όποτε η αυτοδυναμία γίνεται πιο πιθανή.
      Σε κάθε περίπτωση όμως φαίνεται πολύ δύσκολο να μπορεί ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα να επιτύχει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ανάλογη με αυτή που έχει σήμερα το ΠΑΣΟΚ.
Ή θα προκύψει οριακή αυτοδυναμία ή ανάγκη για κυβέρνηση συνεργασίας.

Μερικά ακόμη σημεία που συγκλίνουν οι περισσότεροι αναλυτές και παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι τα εξής:

Πρώτον, ανεξαρτήτως της εικόνας που παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις σήμερα, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ποιό κόμμα θα είναι πρώτο. Η κρίση είναι τόσο βαθειά και οι επιπτώσεις της τόσο πρωτόγνωρες που η προεκλογική περίοδος και τα διλλήματα που θα θέσει κάθε πλευρά μπορεί να αλλάξουν καθοριστικά την απόφαση του εκλογέα.

Δεύτερον, το ΚΚΕ αναμένεται να έχει ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία αλλά αποκλείει τις συνεργασίες.

Τρίτον, το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη ίσως αποτελέσει κόμβο εξελίξεων αφού αναμένεται να έχει ισχυρή παρουσία αλλά και "ευελιξία" συνεργασιών.

Τέταρτον, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει στη βουλή ακόμα και αν τα ποσοστά του θα εμφανίζονται δημοκοπικώς χαμηλά, αφού η αναμενόμενη αποχή θα ρίξει τον πήχη του απόλυτου αριθμού ψήφων που θα απαιτούνται.

ΟΛΑ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ

Ο διευθύνων σύμβουλος της ALCO, Κώστας Παναγόπουλος, επεξεργάστηκε μια σειρά από σενάρια. Αυτό που δεν θα δείτε στα στοιχεία που ακολουθούν είναι ονόματα κομμάτων.
Αυτό, όπως θα διαπιστώσετε στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δεν έχει και μεγάλη σημασία αφού, αυτό που επιθυμούν οι πολίτες είναι λύσεις ανεξαρτήτως χρώματος και να βρεθεί διέξοδος από την κρίση.

'Οπως επισημαίνει, σε ένα αβέβαιο γενικά και πολιτικά περιβάλλον, με κυρίαρχα συναισθήματα την οργή και την απογοήτευση των πολιτών, οποιαδήποτε εκτίμηση της εκλογικής συμπεριφοράς είναι απολύτως παρακινδυνευμένη. Πολύ περισσότερο, όταν το ποσοστό των πολιτών που ΔΕΝ θα προσέλθουν στις κάλπες θα είναι πολύ μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά σε βουλευτικές εκλογές.

Έτσι λοιπόν, τα σενάρια που ακολουθούν δεν συνιστούν κάποιοι είδους εκτιμήσεις σε σχέση με την πρόθεση ψήφου. Συνιστούν απλώς τεχνικές προσεγγίσεις με μοναδικά στόχο να προσδιορίσουν τα όρια της αυτοδυναμίας και τις συνεργασίες που απαιτούνται σε περίπτωση που αυτή δεν υπάρξει, ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Σε ότι αφορά τα όρια της αυτοδυναμίας, τα πράγματα είναι απλά. Με βάση τον εκλογικό Νόμο που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές (bonus 50 εδρών στο πρώτο κόμμα), αυτά προσδιορίζονται από δύο παράγοντες:

Το ύψος του ποσοστού του πρώτου κόμματος και το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Κοινοβουλίου. (Η διαφορά ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο κόμμα, δεν έχει καμία απολύτως σημασία).

Όπως είναι φανερό, όσο μεγαλύτερο είναι το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που δεν θα περάσουν το όριο του 3% για να μπουν στη Βουλή, τόσο χαμηλότερο είναι το ποσοστό που απαιτείται να συγκεντρώσει το πρώτο κόμμα για να έχει 151 έδρες.

Αντίθετα, εάν ένα ή περισσότερα καινούρια κόμματα μπουν στη Βουλή, τότε το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που δεν θα περάσουν το 3% θα είναι μικρότερο, συνεπώς το ποσοστό που θα απαιτείται να συγκεντρώσει το πρώτο κόμμα για να έχει 151 έδρες θα είναι υψηλότερο.

Σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, μπορεί κανείς να δημιουργήσει δεκάδες ή και εκατοντάδες πιθανά σενάρια. Παρουσιάζουμε τρία μόνο από αυτά , ένα με ένα νέο κόμμα στο Βουλή και ένα με δύο.

Α΄ ΣΕΝΑΡΙΟ: ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Β΄ ΣΕΝΑΡΙΟ: ΔΥΟ ΝΕΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

  Γ΄ ΣΕΝΑΡΙΟ: ΔΥΟ ΝΕΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Όπως είναι φανερό στα δύο πρώτα σενάρια υπάρχει η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης με τη συνεργασία του πρώτου και ενός τουλάχιστον άλλου κόμματος. Η πλειοψηφία θα είναι μικρή εάν συνεργαστούν το πρώτο και το τελευταίο κόμμα (155 στο πρώτο και 151 έδρες στο δεύτερο σενάριο), με ότι αυτό συνεπάγεται, θα είναι όμως μεγάλη, ένα συνεργαστούν το πρώτο με το τρίτο ή το τέταρτο κόμμα, ή το πρώτο με δύο ακόμη κόμματα. Και βέβαια θα είναι τεράστια, εάν συνεργαστούν τα δύο πρώτα κόμματα. Παράλληλα, υπάρχει η δυνατότητα πλειοψηφίας από όλα τα άλλα κόμματα εκτός του πρώτου.

Η διαφορά στο τρίτο σενάριο, είναι ότι η δημιουργία πλειοψηφίας είναι πιο δύσκολη, αφού δεν αρκεί η συνεργασία του πρώτου κόμματος με ένα από τα κόμματα ΣΤ και Ζ για να σχηματιστεί πλειοψηφία. Κατά τα άλλα, όλοι οι υπόλοιποι συνδυασμοί εξακολουθούν να ισχύουν.

Τα λίγα αυτά παραδείγματα, φωτίζουν κάπως τα «μαθηματικά» των εκλογών. Το κρίσιμο ζητούμενο βέβαια είναι η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών και αυτή, επαναλαμβάνω, θα ήταν λάθος να πιστέψει κανείς ότι μπορεί σήμερα να την προσεγγίσει με ακρίβεια.